Puberale problemen 5

In dit verhaal bepalen jullie de afloop, het lot. En er is gekozen voor: Verdedig jezelf met blote vuisten.

5.

Ik kijk om me heen en probeer de locatie en omgeving tot me te nemen. Ik kijk waar Steef ons mee raakte en ik zie dat het zijn rugzak is. Ik vraag me af wat er in zit, gezien het ons letterlijk naar de grond heeft gewerkt. Ik kan er jammer genoeg net niet bij, want Steef staat boven ons.
‘Wat denk je nou trut, dat ik jullie zomaar uit mijn handen laat glippen?’
Hij likt even over zijn lippen heen en kijkt naar Jaell.
‘Je beloofde mij het een en ander, niet waar schatje?’
Ze draait zich langzaam om en kijkt hem met betraande ogen aan.
‘Ja, dat klopt.’
Steef lacht breed.
‘Ik ben bereid jullie te laten gaan, onder één voorwaarde.’
‘Nee, geen haar op mijn hoofd.’
Ik krabbel overeind en sta hem dreigend aan te kijken, terwijl ik wankelend op mijn benen sta.
‘Liggend gaat het een stuk makkelijker.’
Steef glimlacht en doet een haarlok opzij. Ik hef mijn rechterarm vanaf de zijkant en sla hem keihard tegen zijn linkerkaak aan. Hij valt op de grond en ik wapper met mijn vuist tegen de pijn.

Ik begin op hem in te trappen en ik probeer het dusdanig te doen dat ik hem geen ernstig lichamelijk letsel toebreng. Maar hij heeft door dat ik dat niet wil veroorzaken, en weet me onderuit te halen door mijn been weg te duwen. Ik val op mijn rug en ben even mijn ademhaling kwijt. Hij duikt bovenop me en maakt de knoopjes van mijn blouseje los. Ik haal dit keer met mijn linkerarm uit en geef hem een harde klap aan de rechterkant van zijn gezicht. Hij kijkt opzij, rochelt en spuugt bloed uit.
‘Je gaat hier zo voor boeten.’
Hij doet zijn benen wijder en plaatst mijn armen onder zijn knieën. Mijn benen zijn nog vrij en dus probeer ik hem trappen te geven in zijn rug. Hij doet zijn hand om mijn keel heen en knijpt hem dicht.
‘Als je nu niet ophoudt met je te verzetten, dan moet ik je al vermoorden voordat de daad gedaan is.’
Ik hap naar adem en kijk naar Jaell, die angstig zit toe te kijken. Ze wil omhoog komen, maar door de klap op haar hoofd lukt haar dit niet. Ik voel mijn ademhaling verzwakken, ik ben aan het stikken. Met al mijn macht probeer ik hem van me af te duwen, maar hij heeft ineens meer kracht gekregen. Ik kom hier met geen mogelijkheid onderuit. Ik sluit mijn ogen en merk dat ik wegzak.
‘Laat haar los!’
Ik hoor Jaell schreeuwen, en daarna hoor ik haar gillen. Ik weet niet wat hij deed, maar hij houdt mij nog steeds vast met zijn arm. Ik hoor Jaell alsmaar harder krijsen, maar ik kan niets doen. Tot ik plotseling een harde klap hoor, en de grip van Steef’s hand voel verzwakken.

Ik hoor meerdere jongensstemmen.
‘Bel jij een ambulance?’
‘Ja, ben ik mee bezig!’
‘Ik bewaak hem wel.’
Ik voel kort daarna iemand zijn hand in mijn nek leggen.
‘Kun je me horen?’
Ik hoor een rits, en daarna voel ik kleine straaltjes water over mijn gezicht lopen. Ik open mijn ogen en begin te kuchen.
‘Gelukkig, je leeft nog.’
De jongen zucht van opluchting wanneer ik eindelijk weer lucht naar binnenkrijg. Hij helpt me om overeind te zitten en ik doe mijn hand om mijn nek heen.
‘Je nek is bont en blauw. Je kunt beter niet spreken, hij kan wel wat verdrukt hebben. Ik ben trouwens Jorge.’
Ik glimlach naar hem en kijk naar Jaell.
‘Ze is oké. Hij had een mes vast, maar hij heeft haar daar niet mee verwond. Matt is bij haar.’
Ik zie een jongen Jaell knuffelen, en ik hoor haar huilen.
‘Is ze je vriendin?’
Ik schud mijn hoofd.
‘Een toevallig meisje?’
Weer schud ik mijn hoofd.
‘Is ze familie?’
Ik knik.
‘Heeft hij jullie verkracht?’
Ik schud mijn hoofd.
‘Godzijdank waren we op tijd.’
Hij glimlacht naar me en gaat dichter tegen me aan zitten.
‘Hier, leun maar tegen me aan. Je kunt me vertrouwen.’
Ik kijk hem aan en ik zie twee betrouwbare, blauwe ogen naar me kijken. Ik leg mijn hoofd te rusten op zijn schouder terwijl ik de sirenes in de verte hoor.

Eenmaal in het ziekenhuis worden Jaell en ik van top tot teen onderzocht. Met een gekneusde ruggenwervel bij ons beiden en een hersenschudding bij Jaell, plus bij mij een zere nek en kapotte vuisten, zijn we er goed vanaf gekomen. De politie is net vertrokken en onze moeder zit huilend naast onze bedden.
‘Ik was zo bang.’
‘Wij ook mam’, zeg ik.
‘Ik ben zo blij dat jullie oké zijn.’
Ze knuffelt ons en kust ons op onze voorhoofden.
‘Moet ik nog wat voor jullie meenemen van huis?’
‘Mijn boek’, zegt Jaell.
‘En mijn tekenblok graag’, zeg ik.
Onze moeder knikt, aait ons over onze bol en vertrekt.
‘Dankje Mel, dat je me hebt gered.’
‘Je bent mijn zusje.’
‘Ik had naar je moeten luisteren, en je nooit in die situatie mogen brengen.’
‘Vergeven en vergeten.’
Ze glimlacht en dan wordt er op onze deur geklopt. Onze vier helden komen binnen.
‘Hey, we hoorden dat jullie hier waren.’
Ik glimlach als Ik Jorge zie. Hij stelt zich voor aan mijn zusje.
‘Ik ben Jorge. Matt ken je al.’
Hij wijst naar de blonde jongen die naar Jaell glimlacht.
‘Dan hebben we hier nog Reggie en Mason.’
Ik schud de hand van de andere jongens en ze nemen plaats bij onze bedden.
‘Bedankt dat jullie ons geholpen hebben’, zegt Jaell.
‘Wij waren allang blij dat we toevallig langskwamen’, zegt Mason.
‘Ik heb een bloedhekel aan verkrachters’, zegt Reggie kwaad.
‘Wie niet’, zegt Matt.
‘Zijn jullie oké?’ vraagt Jorge.
‘We leven nog, daar gaat het om’, zeg ik.
‘Gelukkig wel’, zegt Jorge lachend.
De jongens blijven nog even een tijdje hangen en vertrekken uiteindelijk. Maar voordat ze dat doen, heb ik nog een vraag aan ze.
‘Ik denk dat ik ook voor mijn zus spreek als ik vraag of we contact kunnen blijven houden? We zijn jullie erg dankbaar.’
‘Dat mag zeker.’
Jorge geeft me zijn telefoon en ik geef de mijne aan hem. We geven onze telefoons terug na de nummer invoering en ze vertrekken.

We zijn hier goed vanaf gekomen. Maar ik hoop dat Jaell nu haar lesje heeft geleerd. Wees altijd voorzichtig met wie je afspreekt, en al helemaal waar je dit doet. Neem niet van iedereen aan dat hij/zij goede bedoelingen met je heeft. Wees op je hoede, laat altijd aan iemand weten waar je bent en zorg dat je om hulp kunt vragen. Je veiligheid en welzijn gaat boven alles.

Dikke kus, Melanie

Einde

Volgende maand een nieuw dagboek verhaal waarbij jullie de afloop bepalen!

Liefs, Demi ❤

 

Advertisement