Stressvolle dagen

Hey Creabea’s,

Het is vandaag ongeveer 2 week geleden dat mijn katje zich ineens raar gedroeg. Ik heb heel veel stress gehad en ik was even uit mijn concentratie voor schrijven. Mijn planning loopt daardoor nogal achter. Maar daar gaat het nu niet om, het gaat nu even over mijn katje.

Woensdagavond (29 juni) vond ik dat hij nogal vaak omviel. Ik zei dit tegen mijn ouders, en zij zagen dit niet, dat komt omdat ze net niet keken op die momenten. Ik dacht dat het kwam doordat hij zoveel sliep, en ging die avond slapen.

De volgende ochtend was mijn moeder nogal onrustig. Ze had gezien dat hij omviel, en mijn vader ook. We belden de dierenarts en gingen erheen. Ik was heel erg gestrest. De dierenarts begreep het niet en kon niets vinden. Hij dacht een vergiftiging. Mijn katje vertoonde verder geen symptomen van dat hij ziek was. Hij had geen koorts, keek heel helder en was helemaal gezond. Hij kreeg antibiotica en we namen hem mee naar huis.

Vrijdag bedacht mijn moeder ineens dat het best aan een zak brokken kon liggen. We stofzuigen namelijk altijd en zorgen ervoor dat hij niets kan opeten wat giftig is. Ook komt hij niet buiten. We zorgen goed voor hem, dus hoe kan hij dan een voedselvergiftiging hebben gekregen? Mijn moeder dacht aan de brokken, aangezien die diezelfde week open was, en ons katje ineens last er van had. Dus ze ging er mee heen. Weer controleerde de dierenarts mijn katje, en nog steeds was hij kerngezond. Het merk brokken kon de dierenarts zich haast niet voorstellen, maar het zou kunnen. We gingen weer naar huis.

In het weekend en de maandag ging het goed. Mijn vader dacht ineens dat hij wel een oorontsteking kon hebben, want zijn hoofdje ging scheef hangen. Als je dat hebt is je evenwichtsorgaan in de war, en het leek net alsof hij dronken was. Maar toen dinsdagmiddag, nadat hij had geslapen, stond hij op en liep hij echt onwijs scheef. Hij was zo sloom en zijn hoofdje hing zo scheef, mijn ouders zijn meteen met hem heen gegaan.

Ze zouden hem daar een nachtje houden, zodat ze konden bloedprikken en het op konden sturen voor een bloedonderzoek. Ik was aan het huilen. Ik wist dat we hem wel terug zouden krijgen, maar je bent toch bang dat ze iets ergs aantreffen in het bloed. Want hij had geen oorontsteking, en dus moest er iets met zijn hersenen zijn. De dokter dacht aan een hersenschudding, maar het bloedonderzoek moest zekerheid geven. Ik heb die nacht slecht geslapen, en voelde me ook echt slecht. De hele woensdag heb ik in de stress gezeten, bang voor de uitslag. Ze wilden hem daar houden tot ze de uitslag hadden, en die zouden ze pas ‘s avonds krijgen. En toen belde de dierenarts, en ik was zo opgelucht. Alles was goed! Mijn katje is kerngezond, en hij had gelukkig niets ergs! Ik was zo dolgelukkig, ik huilde van blijdschap. We zijn hem meteen op gaan halen, en hij kreeg een kuurtje mee voor de hersenschudding.

We brengen hem nu vaak naar boven. We hebben een apart kamertje waar hij ‘s nachts slaapt. Het is namelijk een kleine dondersteen dat kattenkwaad uithaalt, en daar slaapt hij altijd. We hebben de kamer donker gemaakt, want dat is beter als je een hersenschudding hebt. Hij moet nu zoveel mogelijk rusten en zo min mogelijk in het licht zijn. Hij probeert al wel weer kattenkwaad uit te halen, maar wij behoeden hem daarvoor, omdat hij zich nu echt niet mag inspannen. De hersenschudding heeft hij waarschijnlijk gekregen door zijn wilde ren buien, en hij moet zich een keer flink gestoten hebben.

Maar ik ben echt allang opgelucht dat het niets ernstigs is. Hij moet nu gewoon herstellen, wat wel enkele weken kan duren. Maar het feit dat er niets ergs is, stelt me al gerust. Ik was zo bang, bang om hem te verliezen. Dus ik ben zo dankbaar dat alles goed is, ik ben heel dankbaar. Ik kan hem echt niet missen, het is mijn kindje, mijn lieverdje.

Liefs, Demi ❤

Doe je al mee met mijn winactie?