Werkdag 4

Karel heeft net een belletje gehad. Hij zou een interview hebben met een beroemd iemand, maar hij heeft op het laatste moment afgebeld.
”Wat moet ik nu doen”? denkt hij in zichzelf. Hij struint het internet af. Dan valt zijn oog op een ietwat onbekende, maar zeer indrukwekkend iemand. Hij achterhaalt het telefoonnummer en zoekt contact. De vrouw is erg enthousiast en kan diezelfde middag nog langskomen. Karel heeft zijn voice-recorder klaar liggen, zijn notitieboekje en twee pennen, voor het geval één zonder inkt komt te zitten. Om stipt twee uur stapt de vrouw binnen.
‘Goedemiddag, wat fijn dat u zo snel kunt komen. Gaat u zitten, dan gaan we meteen beginnen…’

Als Karel de vrouw heeft bedankt, gaat hij vlug achter zijn computer zitten. Hij typt het verslag uit en loopt ermee naar zijn baas toe.
‘Dag Karel, wat heb je dit keer voor me?’
‘Een nog onbekende vrouw, maar al hard op weg om groots te worden.’ Zijn baas pakt de twee papieren van hem aan en begint te lezen. Als hij klaar is, geeft hij ze terug.
‘Dit is een geweldig interview. Ik weet zeker dat de vrouw in kwestie door dit interview een grote boost krijgt, en onze krant dus ook. Morgen staat het in de krant, in het midden.’
‘Fantastisch, ik breng het meteen naar de uitgever.’ Karel loopt met een grote glimlach naar de drukkamer, waar ze het artikel meteen gereed maken voor publicatie.

Damsdam – De achttienjarige Demore Bosman is sinds kort een schrijfster. ‘Het was een droom waarvan ik dacht dat het nooit uit zou komen’, zegt Demore lachend. Ze vertelt kort waar haar boek over gaat en laat ons inzien dat dromen najagen geen slecht idee is. Op pagina drie en vier leest u het gehele interview.’

Wat was de reden dat u begon met schrijven?

‘Ik droomde al jaren van een eigen boek. Ik begon eerst met wat kleine verhalen waarvan ik een geheel ging zien. Ik werkte wat ideeën uit en maakte als het ware een schets. Ik heb er een halfjaar aan gewerkt, en het resultaat mag er zeker wezen. Ik hoop dat ik mijn andere twee, misschien wel meerdere, boeken mag uitgeven. Ik wil er een serie van maken.’

Had u ooit verwacht dat uw droom uit zou komen?

‘Nee, het was een droom waarvan ik dacht dat het nooit uit zou komen. Het is ook een vrij groot iets. Je moet geluk hebben dat je boek mensen uitnodigt om het te kopen. Ik heb er veel moeite voor gedaan en ik ben super trots op het resultaat.’

Wat hoopt u dat de mensen zeggen over uw boek?

‘Dat er delen herkenbaar zijn en dat het net voelt alsof je er echt bijstaat. Het moet humoristisch zijn, romantisch en een tikkeltje dramatisch. Er moet een beetje afwisseling zijn, niet te eentonig. Ik hoop dat ik mensen kan vermaken met mijn boek en dat ze met smart wachten op deel twee.’

Wat was de aanleiding tot het schrijven van dit boek?

‘Er zijn veel emoties in je leven. Je komt vaak tegen obstakels aan en moet ze proberen te overwinnen. Je hebt steun nodig, kracht en doorzettingsvermogen. Soms zit het even tegen, maar er komt een moment dat je al je zorgen opzij kunt zetten en kunt genieten. Ik wilde vormgeven dat het niet altijd rozengeur en maneschijn hoeft te zijn. ‘Al doende leert men’, is het gezegde.’

Hoopt u door te breken als succesvolle schrijfster?

‘Het zou natuurlijk wel een hele eer zijn. Ik hoop wel dat er ooit iemand is die denkt: ‘Hee, wat een leuke schrijfstijl, daar kan ik wat mee.’ Je weet nooit wat er op je pad komt, en dat maakt het juist zo spannend. Roem komt niet uit de lucht vallen, dat moet je verdienen. Je verdient het niet door op te scheppen, maar door hard te werken. En natuurlijk nooit je droom opgeven, ook niet na een tegenslag. Je leert ervan, en dat neem je mee in je verdere leven. Dat maakt je sterker en helder.’

Karel krijgt veel mooie reacties op zijn artikel en wordt bekroond tot ‘Beste journalist van de maand.’

Einde