Thomas Pruijsen boog zijn worsteling om tot een kracht

Thomas Pruijsen (30) heeft geen makkelijke tijd achter de rug. Als homoseksueel uit een christelijk gezin, ontwikkelde hij een depressie en andere psychische problemen. Maar dat weerhield hem er niet van om zijn worstelingen om te zetten in een kracht die hij vandaag de dag nog inzet om ook aan anderen door te geven.

‘’Ik groeide op in een christelijk gezin. Een gezin waarin mijn vader vaak refereerde aan het huwelijk tussen man en vrouw. Langzaamaan kwam ik er in mijn puberteit achter dat ik niet droomde van vrouwen, maar juist van hun leuke broers. Ik durfde dit niet aan mijn ouders te vertellen, maar uiteindelijk kwamen ze erachter. Ik mocht hierdoor een tijdje niet op internet, en mijn eigen geaardheid werd ontkend. Er mocht niet over gesproken worden. Ik stopte het weg en durfde er verder niet over te spreken, met wie dan ook.’’

Psychisch problematische ontwikkelingen

‘’Deze worsteling, en enkele andere gebeurtenissen, zorgden ervoor dat ik erg onzeker werd. Dit leidde in mijn studententijd tot de ontwikkeling van een depressie en een persoonlijkheidsproblematiek. In mijn studie kon ik nog wel tijd nemen hiervoor en duurde het dus gewoon wat langer voor ik was afgestudeerd. Maar toen ik eenmaal aan het werk ging, was het niet meer te houden. Er was geen uitstel en uitweg meer, ik moest mijn onzekerheden en gevoelens onder ogen komen. Het zorgde ervoor dat ik moest stoppen met werken en een fulltime-behandeling heb gevolgd voor mijn psychische problematiek. In de fulltime-behandeling ging ik aan de slag om mijn gedrag en gedachtes te veranderen. Waar vrienden gingen trouwen, carrière maakten en kinderen kregen, stond mijn leven op mijn 27^e jaar stil, en zat ik vijf dagen per week in een centrum voor psychotherapie.’’

‘’Ik stopte het weg en durfde er verder niet over te spreken, met wie dan ook.’’

Vooroordelen anno 2017

‘’Ik moest van hieruit het werken weer langzaam opbouwen en mijn contract liep ook nog eens af. Ik moest een nieuwe baan zien te vinden. Bij een sollicitatie liep ik opnieuw tegen een vooroordeel aan, bij een Christelijke organisatie, over mijn homoseksualiteit. Ja, ook nog in 2017. Daarnaast werd er bij een andere sollicitatie de vraag gesteld of ik beschikte over zelfinzicht. Het voelde vertrouwd en veilig, en daarom vertelde ik over mijn ervaring met therapie en dat ik daar heel veel over mijzelf geleerd had. Door die therapie kon ik zeggen wat mijn grenzen en kwaliteiten waren, en waarom ik dus beschikte over zelfinzicht. Ik kreeg de baan niet. Wat ik vertelde was te heftig en niet in balans met mijn kwaliteiten. En daar was het opeens weer. Mijn geaardheid en de worsteling met mijn psychische klachten, zorgden voor nieuwe afwijzingen.’’

Ombuigen tot kracht

‘’Toch ben ik niet bij de pakken neer gaan zitten. Ik heb mijn worsteling omgebogen tot een kracht door aan klassen, sportclubs en binnen de jeugdzorg mijn verhaal te vertellen over mijn homoseksualiteit. Dat ik een normale jongen ben, maar hoe afwijzing iemand toch kan schaden. Ik vertel mijn verhaal over mijn depressie en persoonlijkheidsproblematiek aan werkgevers, en ben hier open over op mijn huidige werk. Ik ben nu beleidsmedewerker bij verschillende gemeentes voor het ontwikkelen van beleid om mensen uit de bijstand aan een baan te helpen. Ik gebruik hierbij mijn eigen ervaringen en expertise, omdat ik stigma’s, taboes en vooroordelen tegen wil gaan. De meesten vinden homoseksualiteit inmiddels een normale zaak. Psychische aandoeningen worden echter nog wel eens gestigmatiseerd. En in mijn meest recente werk, bij de gemeente Staphorst, hoorde ik ook nog wel eens andere opmerkingen over een andere geaardheid.’’

‘’Ik heb mijn worsteling omgebogen tot een kracht.’’

Gun ieder mens acceptatie

‘’Ik ga het echter wel aan, en niet uit de weg. En daar ben ik trots op, ook omdat ik de cirkel heb doorbroken. Ik laat mij niet meer stil maken, maar maak van mijn kwetsbaarheid een kracht. Mijn ervaringen hebben mij geleerd dat ik dit moet doseren, maar dat ik zelf altijd bewaak in welke mate ik dit doe. Dat het niet aan mij hoeft te liggen als een ander dit niet kan hebben. Maar dat het leven dan altijd nog doorgaat en dat ik krachtig kan blijven. En gaat het nu alleen maar goed? Nee, zeker niet. Maar ik heb wel geleerd om dat een plek te geven. Ik gun iedereen dat die zijn of haar eigen onvolkomenheden kan accepteren, ervan mag leren en zichzelf durft te zijn. Dit is dan ook een drijfveer om mij hier altijd voor in te blijven zetten, en vandaar dat ik dit verhaal daarom deel.’’

‘’Ik gun iedereen dat die zijn of haar eigen onvolkomenheden kan accepteren, ervan mag leren en zichzelf durft te zijn.’

Voor mijn opleiding moest ik een cojo artikel schrijven, en ik wilde graag Thomas interviewen. Ik heb bewondering voor hem. Ik heb hem zelf het verhaal laten schrijven, en daar is een heel mooi artikel uitgekomen. 

Volg hem ook even op Twitter en Instagram!

Liefs, Demi ❤