Column | Toen had ik opeens vrienden in de klas

School, een plek waar je 5 dagen per week naar toegaat. Waar je kennis vergaard, waar je zweet, strest, vermoeid in de les zit, snakt naar pauze en waar je je vrije tijd in stopt. De plek waar je bouwt aan je toekomst, waar je met een diploma het beroep van je dromen zal uitoefenen. De plek waar je jezelf ontwikkelt. Dat, is wat school inhoud.

Net als ieder ander kind, begin je op de basisschool. In een vluchtige periode had was er een vriendin waar ik mee omging. Ze was nieuw op school, kende niemand en als leider aangewezen, leidde ik haar rond de school. Onze vriendschap verwaterde toen we naar de middelbare school vertrokken. In de klas zaten jonge mensen die vooral bezig waren met keten en niet opletten. Iets wat mijn absolute tegenpool was.

Eenzaam een broodje eten in de break was niet nodig. Doordat ik me net een otter voelde, leerde ik 2 meiden kennen. Onze groep breidde zich uit, maar in de klas bleef het tafeltje naast mij leeg. De serieuze nerd paste niet bij de brugpiepers die liever elkaar te kakken zetten dan dat ze willen slagen. Roddelen konden ze als geen ander, en nare opmerkingen kwamen als zonnestralen via hun stembanden naar buiten.

Een keuze moet je maken voor de toekomst. Bij mijn eerste studie zaten aardige mensen, maar er zat geen potentiële vriend of vriendin tussen. Bij mijn tweede studie was dit net zo. Hier was het een tikkeltje erger. De klas was losbandig, jong, genoten van drank en kattenkwaad. Iets wat opnieuw totaal niet paste bij deze leergierige schrijfster. Er waren geen overeenkomsten, en geen gespreksonderwerpen die de revue konden passeren.

Het was september 2018 toen ik naar mijn huidige studie ging. In mijn klas zat een meisje afkomstig uit Curaçao. Het klikte vrijwel direct. Ze begreep nog niet alles, en had iemand nodig die de tijd nam te helpen bij vragen. Zo’n groot hart als ik heb, beantwoordde ik al haar vragen. De klas paste ook beter bij mij. Iedereen ging voor één doel: journalist worden. We deelden dezelfde passie, begrepen de liefde voor het vak en waren allen ambitieus. Het voelde direct als dé plek waar deze meid thuis hoorde.

Enkele dagen later merkte ik dat een blond meisje hield van horror, wat nu ook net mijn genre was. We bespraken onze voorliefde voor Coraline en Annabelle en zouden samen naar een horrorfilm gaan in de bioscoop. Over jongens spraken we vrijwel direct. Beide hadden we een jongen op het oog, en zouden met elkaar opletten wat voor concurrentie er aanwezig zou zijn. Met zijn drieën vormden we vervolgens een hecht drietal. Elke dag spraken we af bij de ingang van het gebouw, zaten we in de les, maakten we opdrachten en bespraken we van alles.

Nu ga ik met één van de twee meiden binnenkort met een grote groep cosplay doen. Ik voel me direct thuis. Een vriendschap die is ontstaan in de klas, dat had ik nooit voor mogelijk gehouden. Als je mij zou zeggen dat ik vriendinnen zou maken in de klas, had ik je voor gek verklaard. Nu weet ik niet anders meer. Als we naar het station lopen met zijn drieën kletsen we honderduit.

Met vele andere meiden heb ik ook contact in de klas. Ik heb hele aardige jongens en meiden in de klas, en dat heb ik niet eerder gehad in een klas. Ik kan over niemand iets slechts zeggen. Zelfs met een jongen heb ik een klik op het gebied van muziek, iets wat me ook zelden overkomt. En dankzij één van de twee meiden, heb ik nu ook best een goede vriend in de klas. Hij hoort nu een beetje bij ons, en nu vormen we een viertal.

Ik heb vrienden en vriendinnen in de klas, wie had dat ooit gedacht.

Liefs, Demi ❤

Advertisement