London 2018: De heenreis

Donderdag, 19 juli 2018

In de vroege ochtend moest ik nog allerlei dingen regelen. De koffer moest nog ingepakt worden en de bagage moest voorzien worden van labels. De tickets had ik in een envelop klaarliggen. Maar rond twee uur was ik dan toch klaar. Rond half 4 zouden we vertrekken. Een collega van mijn vader zou ons naar het station toebrengen, gezien mijn moeder naar het ziekenhuis moest voor een controle. Mijn opa ging met haar mee, en mijn oma bleef thuis voor de kat. Ik zei mijn moeder gedag, knuffelde haar en zwaaide haar uit. Ik controleerde of ik alles bij me had en kleedde me snel om. Rond kwart over 3 arriveerde de collega van mijn vader, en we laadden onze bagage in. Ik zei mijn kat gedag en vertrok met mijn vader en onze bagage naar het dichtstbijzijnde station van waarvandaan de Flixbus zou vertrekken.

Link afbeelding

Om 4 uur stonden we klaar op het station. De bus zou om half 5 vertrekken, maar je werd geacht om kwart over 4 aanwezig te zijn. Echter was de bus nergens te bekennen. In de bloedhete zon stonden mijn vader en ik met onze bagage te wachten bij de halte. Op de telefoon kijkend in de speciale Flixbus app, bleek deze vertraging te hebben. Rond kwart voor 5 kwam hij dan eindelijk aan, en konden we onze bagage afgeven en de tickets laten scannen. In deze bus zouden we 2 uur zitten tot de overstap. En die 2 uur was lang zat, want de beenruimte was om te huilen. Dankjewel 1,80 meter.

De plek waar wij zaten, was ook enorm slecht uitgekozen. We zaten midden tussen 2 gezinnen met gillende en schreeuwende kinderen. Op den duur begon dat enorm te irriteren. Muziek luisteren had weinig zin, want dan had ik hem op vol volume moeten zetten wilde ik überhaupt iets horen. Zodoende accepteerde ik het, meer kon je ook niet doen.

Link afbeelding

Ik keek uit het raam naar buiten, terwijl ik met mijn puzzelboekje in mijn hand tegen mijn been tikte met de pen. Ik had een deuntje in mijn hoofd, en was dat aan het uitdenken. Mijn vader keek ondertussen naar een live concert van U2 op zijn telefoon. Ik kreeg een oortje van hem aangereikt en luisterde mee. Dat soort muziek is echt ons ding. Hij was er vroeger fan van, en ik ben het ook gaan waarderen. Ondertussen ging ik verder met mijn cijferkruiswoord, terwijl de kinderen nog altijd veel lawaai hadden.

Na 2 uur kwamen we eindelijk aan bij de overstap. We moesten 1,5 uur wachten op de nieuwe bus, en vertoefden onszelf in een plaatselijke Starbucks. We namen wat foto’s en stuurden die naar mijn moeder. Na 1,5 uur wachten liepen we terug richting de bushaltes. Er stonden alleen ongelooflijk veel bussen, allemaal van de Flixbus. Er was geen orde, er was geen duidelijkheid, er waren geen borden. Zodoende gingen we elke bus bij langs om te kijken of de onze er al stond.

Link afbeelding

Na 10 minuten kwam de onze er dan toch aan. We herhaalden hetzelfde tafereel als bij de eerste bus, en wouden een plekje opzoeken. Maar niet alvorens we erop gewezen werden dat we alleen mochten plaatsnemen bij de zitplaatsen met groene sticker. De grijze stickers waren gereserveerd. We zochten een plekje, plugden direct onze telefoons in de USB-poort boven ons, en ik kon eindelijk rustig muziek luisteren. Er waren deze rit geen schreeuwende kinderen aanwezig. Het was inmiddels 9 uur geweest, en het begon al lichtjes te schemeren. Dit zou betekenen dat ik niet heel lang meer zou kunnen puzzelen. Ook had ik geen Wi-Fi, en om mijn MB’s te besparen kon ik ook geen spelletje spelen of YouTube video kijken.

We reden via België en Frankrijk naar Engeland toe. In beide landen maakten we dan ook een stop voor mensen die daar eruit moesten, of daar erbij in kwamen. Op een gegeven moment arriveerden we bij de eerste grenscontrole, en moesten we de bus verlaten. We moesten eerst door de Franse douane heen, en daarna door de Engelse. Ik was op dat moment echt net van plan om te gaan slapen, maar moest dus nog even wat langer wachten. Nadat we allemaal gecontroleerd waren, en 2 passagiers waren gearresteerd wegens in het bezit zijn van drugs, vervolgden we onze reis. De bus werd de trein ingereden, en ik kon eindelijk wat slapen.

Link afbeelding

Ik voelde op een gegeven moment dat we de trein verlieten, maar ik was te slaperig om te kijken hoe laat het was. Zodoende werd ik even later rond 7 uur wakker. We waren allang in Engeland, en mijn vader keek uit het raam. Ik zag allerlei Engelse gebouwtjes aan mijn neus voorbijgaan, en ik merkte echt dat ik in Engeland was. Wat was het al mooi, wat was het landschap mooi en wat waren de huisjes mooi. Ik was op slag verliefd. Ik vond het zelfs enorm leuk om aan de andere kant van de weg te rijden. Het was zo’n unieke ervaring.

Rond half 8 werden we afgezet bij Victoria Coach station. We verlieten de bus en liepen met onze bagage naar Victoria Station. Daar kochten we een Oyster Card voor de gehele week voor 3 zones. Vanaf Victoria gingen we naar Kings Cross Station, om van daaruit te vertrekken naar West Hampstead en naar Cricklewood, waar we verbleven in het Cricklewood Lodge hotel.

Link afbeelding

Dit kleine, rustieke, echte Engelse hotelletje werd gerund door een man, zijn vrouw en dochter. Wat een gastvrije mensen zijn dat. We kwamen er al om 10 uur aan, en konden officieel pas na tweeën inchecken. De beste man zei dat we moesten ontbijten bij The Beaten Docket, en hij zou onze kamer rond 11 uur al deels klaar hebben. We lieten onze bagage daar achter, en vertrokken naar het restaurant dat hij benoemde. Daar nam ik een toast with grilled cheese, en mijn vader scrambled eggs on toast.

Rond 11 uur gingen we terug naar het hotel. We lieten onze spullen achter in de kamer en hadden een appeltaart meegenomen voor de beste man. In de kamer troffen we een badkamer met douche aan en een televisie. We hadden 1 tweepersoonsbed en 1 eenpersoonsbed. Mijn vader nam het tweepersoonsbed, en ik de eenpersoons. Onze kamer zag er als op onderstaand voorbeeld, ongeveer zo uit.

Link afbeelding

We maakten ons vervolgens klaar voor onze eerste echte dag in London, waarvan je volgende week leest wat we gedaan hebben!

Liefs, Demi ❤

Volg mij ook op Facebook, Twitter en Instagram (via de linkjes of kijk in de zijbalk)