Storytime: Mijn vriendschappen

Hey Creabea’s,

In deze serie ga ik wat dieper in op persoonlijke verhalen die ik heb meegemaakt. Dus vandaag het tiende en voorlopig laatste artikel in deze serie: Mijn vriendschappen.

Ik ontmoette mijn allereerste, en toentertijd beste vriendin, in groep 7 (2007-2008) van de basisschool. Ze was hier naar toe verhuisd en ze had een rondleiding nodig. Ik bood aan haar de school te laten zien, en het klikte vrijwel meteen. Op den duur gingen we natuurlijk naar de middelbare school, en toen hielp ik haar nog weleens met huiswerk. Maar nadien we ouder werden, en zij ging verhuizen, viel ons contact weg. Ik spreek haar helaas niet meer, en dat vind ik oprecht heel erg jammer.

Ik leerde een meisje kennen via het zwembad, en haar oma en opa woonden een straat bij mij vandaan. Ze woonde hier niet, maar kwam hier regelmatig. We hadden altijd een goede band, tot ze wat foute vrienden kreeg en niet meer bij haar oma en opa kwam. Sindsdien is ons contact zo goed als weg. Ook had ik een vriendin die recht tegenover mij woonde. Ze verhuisde naar een ander stuk en ook met haar eindigde ons contact.

Ik kende een broer en zus van zwemmen, en ze woonden ook erg dichtbij mij. Ik kon het altijd goed met ze vinden en we gingen met zijn drieën voor onze 3 snorkelen diploma’s. Ik was toen altijd een beetje verliefd op haar broer, gewoon omdat hij anders was. Hij kon altijd lekker gek doen, en het maakte hem niet uit als anderen dan naar hem keken. Ik vond hem echt geweldig. Na het behalen van onze diploma’s verwaterde (toepasselijk woord in deze context) ons contact. Ook al wonen ze nog steeds erg dichtbij, ik heb ze nooit weer gezien en/of gesproken. En dat vind ik oprecht heel erg jammer, vooral omdat ik hem toen heel erg leuk vond.

Ik ging naar de middelbare (2009-2010), en op den duur miste ik het zwemmen. Ik besloot toen lid te worden van een plaatselijke club. Op de eerste avond ontmoette ik een tweeling en een ander meisje. De tweeling bleek bij mij op school te zitten. Het andere meisje was al een vriendin van hen. In de pauzes op school kwam de tweeling altijd bij mij staan, en zodoende raakten we echt bevriend. Met hun andere vriendin werd ik ook vriendinnen, en we gingen toen op een gegeven moment als allereerste uitje met zijn vieren naar de dierentuin. We zijn nog steeds hechte vriendinnen.

In 2012 kwam een meisje naar ons toe. Ze was nieuwe en was ingestroomd op deze middelbareschool. Ze mocht bij ons staan en we hebben toen veel gepraat. Aansluitend hadden zij en ik een tussenuur, en dus leerden we elkaar nog beter kennen. Sinds dat moment spraken we vaak af en zijn we nog steeds hechte vriendinnen.

Ik heb een vriendin die ik al van kleins af aan ken. Haar moeder was altijd al bevriend met mijn moeder, en zodoende werden wij ook vriendinnen. We vertellen elkaar alles, staan altijd voor elkaar klaar en ze is echt mijn allerbeste vriendin ooit. Ze kwam ooit naar mijn voorstelling, en ik ging naar die van haar. Dat koester ik het meest. Ook het feit dat ze mij dingen toevertrouwd, en ik aan haar.

Tijdens een schoolreisje liep ik alleen door het park. Ik stond alleen in de rij, achter een meisje dat achteraf ook alleen in de rij bleek te staan. We begonnen tegen elkaar te praten over de drukte in het pretpark en zodoende besloten we de rest van de dag samen door te brengen. Het was de leukste en meest bijzondere ontmoeting ooit, maar vriendinnen zijn we nog steeds.

Ik leerde dankzij de tweeling nog 4 meiden kennen, waarmee we nu met zijn achten een hechte vriendinnengroep vormen. Ook zat er toen een jongen bij onze vriendengroep, want hij ging met 1 van mijn vriendinnen. Maar toen het uit ging verdween hij een beetje en dat is u bijna helemaal het geval. Maar wij met zijn achten zijn gelukkig nog steeds een hele hechte vriendinnengroep.

Ik ging naar stage in 2016-2017 en ontmoette daar een van mijn beste vrienden, een goede collega. Het klikte meteen tussen ons. We houden beiden van gamen, Star Wars en hebben elkaar gesteund tijdens de toch best moeilijke stagedagen. Ik werd mede via mijn stage ook genomineerd voor een jaarprijs. Daar leerde ik een van mijn beste vrienden kennen. Hij was ook genomineerd en we kwamen erachter dat we beiden van schrijven houden. We gaan nu samen een boek schrijven en we praten enorm veel. Ik ben heel blij dat ik toen toch ja zei tegen de nominatie, anders had ik hem nooit ontmoet.

Online kreeg ik ook enorm veel vrienden. Vooral via het bloggen, en daardoor ben ik ook zo onwijs dankbaar dat ik ooit een blog begon. Ik heb 2 van mijn beste vrienden online ontmoet, evenals 4 online vriendinnen. Allemaal stuk voor stuk bloggers. Via Twitter leerde ik nog 4 online vriendinnen kennen, waarmee ik gemeen heb dat we fan zijn van dezelfde artiest. Ik hoop ze ooit in het echt te ontmoeten, en ben echt dankbaar dat ik ze heb leren kennen, en het contact dat ik met ze heb.

Ik ben dankbaar voor elke vriend/vriendin die ik heb. Ik koester elk moment, elke lach, al het contact dat ik met een ieder van hen heb. Ik wil elk van hen dan ook bedanken voor dat we vrienden zijn, ik bij jullie terecht kan (en andersom) en ik zoveel momenten al met jullie heb, zoveel herinneringen. Ik kijk uit naar wat er nog gaat komen voor onze vriendschap, maar ik koester alles, met jullie allemaal. Geen enkeling uitgezonderd. Elk moment is mij dierbaar, elk van jullie is mij dierbaar.

Liefs, Demi ❤

Volg mij ook op Facebook, Twitter en Instagram (via de linkjes of kijk in de zijbalk)

Advertisement