Blog Estafette

De lieve Gerda vroeg mij of ik mee wilde doen aan haar Blog Estafette, en ze wilde als eerste aan mij het stokje doorgeven. Ik voelde me enorm vereerd en vond haar idee erachter enorm leuk, en dus zei ik volmondig ja. Ik neem hem dan ook vol enthousiasme aan!

Wat houdt het in?

Als jij het stokje krijgt mag je dus een persoonlijk artikel schrijven over jezelf en het vak ‘BLOGGEN‘. Hoe en wat mag je helemaal zelf invullen. Misschien wil je iets kwijt waarom je ooit bent begonnen, wat je er leuk aan vind of juist niet. Maak er iets leuks van!

De regels:

• Het artikel heeft minimaal 500 woorden
• Het mag geen standaard artikel worden met bijvoorbeeld alleen maar je doel en gegevens van je statistieken – dus echt persoonlijk!
• Je vermeldt de blogger die jou genomineerd heeft met een backlink
• En ook de twee bloggers die daarvoor aan de beurt waren geweest met een backlink naar het desbetreffende artikel
• Aan het eind nomineer je één blogger en benadert deze voordat je het artikel publiceert
• Iedereen gebruikt dezelfde foto voor zijn of haar artikel

Mijn blogverhaal

Ik zat zo eens achter mijn computer, een nieuw verhaal te bedenken. Ik liet ze enkel aan familie lezen, heel soms eens aan vrienden. Ik was zo trots op mijn verhalen, en droomde al op jonge leeftijd van het schrijven van een eigen boek. Maar dat was op dat moment nog een te grote stap vond ik zelf, immers was ik 17 jaar. Dan ben je daar toch meestal nog niet mee bezig?

Verhalenblog

Ik begon mijn blog op 3 augustus 2014, een datum die ik nooit meer zal vergeten. Ik begon allereerst puur en alleen met een blog voor verhalen. Ik had 4 vaste lezers, en dat vond ik op dat moment enorm veel. Ik deelde al mijn kleine verhaaltjes en maakte er zelfs cliffhangers bij. Maar op den duur merkte ik dat het niet echt aansloeg. Dat vond ik ergens best wel jammer, want ik hield ontzettend veel van verhaaltjes. Dus waarom anderen niet?

Ik gooide het over een ietwat andere boeg, en begon ook over andere dingen te schrijven. En dat werkte, want mijn aantal ging groeien. Ik deed het niet voor de statistieken, absoluut niet. Maar elke beginnende blogger vind het leuk om de statistieken te zien groeien, toch? Ik merkte dat ik veel lezers trok, en dat juist de variatie zo goed werkte.

Variërende blognaam

Ik wist meteen welke naam mijn blog moest hebben, en dat heb ik nooit meer losgelaten. Het was Creabealounge, en dat bleef het ook. Creabea staat voor mezelf, de persoon die ik ben. Want ik ben enorm creatief. De lounge moet staan voor de samenkomst van de lezers, en de variërende artikelen sloten daar enorm goed bij aan. De naam was gemakkelijk te onthouden, en bovendien was het volledig mijn eigen. Het omschreef mij.

Ik ben op den duur de verhalen steeds verder gaan afzwakken, en ontdekte vele andere artikelen waar ik lezers mee trok. Ik vond het ergens ook leuker om ook over andere dingen te gaan schrijven. Zodoende begon ik pas echt met bloggen. Ik wilde voor ieder wat te lezen hebben, immers is niemand gelijk, en dus de lezersvoorkeur ook niet. Zodoende kreeg ik vele volgers, en kon ik per artikel goed bekijken wie nou welk artikel leuk vond.

Verhalenblog is niet meer

Sindsdien komt er eigenlijk nog maar één keer per maand een verhaal online. Allereerst werkte dat, maar op den duur begon ook dat af te zwakken. Omdat ik de verhalen niet compleet wilde laten verdwijnen, gezien het de hoofdreden was van het starten van mijn blog, besloot ik de lezers de kans te geven het volgende deel te bepalen. Dat sloeg erg aan, maar het zwakte ook net zo snel weer af.

Mijn verhalenblog bestaat al sinds 2015 niet meer, en sinds dat moment is het een echte blog met van alles en nog wat. Het werkt veel beter, en je trekt zo mensen die echt keuze hebben wegens het enorme aanbod dat je hebt. Dat vind ik zelf zeer prettig, en ik merk mijn lezers ook. Dankzij het bloggen begon ik mijn verhalen elders te gebruiken, en begon ik heuse boeken te schrijven. Immers moesten ze toch uit mijn hoofd.

Hechte vriendschappen

Ik heb dankzij het bloggen hele lieve mensen leren kennen. Met velen van hen heb ik dagelijks contact, met velen van hen deel ik dingen. Ik kan het met sommigen erg goed vinden, en ik ben heel dankbaar dat ik ze heb leren kennen. Met een aantal prijs ik mijzelf echt gelukkig. Ik heb echt het gevoel alsof we al jaren bevriend zijn, en dat schermpje eigenlijk niets voorstelt. Want wat wij delen, dat is met geen pen te beschrijven.

Sommigen zeggen dat internetvrienden niet echt zijn, dat het gevaarlijk is en nooit stand zal houden. Maar ik vind van wel. Ik ervaar dat zelf, en ik kan het alleen maar aanraden. Er zijn echt fantastische mensen, en ook al is er een scherm dat er tussenin zit, dat betekent nog niet dat iemand niet echt is. Natuurlijk zijn er Catfish mensen, natuurlijk zijn er leugenaars en bedriegers, natuurlijk zijn er criminelen of gevaarlijke mensen. Maar er zijn ook echte mensen, mensen die echt je vrienden kunnen worden. Ervaar het eerst zelf, en dan weet je pas met wat voor prijs je te maken hebt. Het is meer dan een gouden medaille of trofee, het is voor de rest van je leven. De beste prijs die je kunt hebben.

Hobby en passie

Het bloggen is niet alleen mijn hobby, het is ook echt mijn passie. Dat was het, en dat is het nog steeds. En dat zal niet verdwijnen. Bloggen hoort bij mij, het is een groot deel van wie ik ben. Ik maak als blogger deel uit van een geweldige community, waarin men elkaar steunt, support en helpt. En dat is zo enorm geweldig aan bloggen. De passie die wij gezamenlijk delen, dat brengt ons tesaam. Er is niets anders in mijn ogen, geen enkel andere hobby die dat kan. Althans, niet via woorden. Bloggen, is leven.

Ik geef graag het stokje door aan Fabian, een blogger die ik ben gaan waarderen door zijn schrijfstijl. Goede vrienden zijn we ook zeer zeker, en ik wens hem dan ook veel plezier met het schrijven van zijn verhaal!

Liefs, Demi ❤