Kennismakingsdag 4

In dit verhaal bepalen jullie de afloop, het lot. En er is gekozen voor: Met hem de rest van de dag doorbrengen.

4.

Nog steeds staan we zwijgend aan de sta tafel. Ik vind het moeilijk om antwoord te geven op zijn vraag. Maar ik ben zo nieuwsgierig, dat ik het antwoord eigenlijk allang weet.
‘Het lijkt me leuk de dag met je door te brengen.’
‘Super! Ik bedoel eh… leuk.’ Hij krabt blozend achter zijn oor.
‘Zullen we een broodje halen?’ Ik knik. We lopen richting de lange rij en voor ons staat het meisje dat me belachelijk maakte tijdens het ‘Over de streep’ spel. Ik hoop dat ze zich niet omdraait, maar dat doet ze helaas wel.
‘Hé, Amber toch?’ Het meisje doet haar lange haar over haar schouder. Ze kijkt naar Justin.
‘Justin? Wat doe jij met haar?’
‘We hebben besloten de dag door te brengen samen’, zegt Justin. Het meisje begint keihard te lachen. Ik zie de boze uitdrukking op zijn gezicht.
‘Je bent toch niet serieus hé?’
‘Bloedserieus.’
‘Met haar? Laat me niet lachen Justin, zij is geeneens je type.’ Ze stikt bijna van het lachen. Het wordt voor mij met de minuut ongemakkelijker. Het liefst wil ik wegrennen, maar dan laat ik haar winnen.
‘Luister, respecteer het gewoon en draai je om’, zegt Justin.
‘Ik blijf liever nog even naar deze cabaretshow kijken.’ Ze blijft ons lachend aankijken.
‘Laten we anders maar teruggaan’, zegt Justin. Hij trekt me met zich mee en we laten haar lachend achter.

Voor het lokaal leunt Justin tegen de muur aan. Hij ziet er erg chagrijnig uit en ik vraag me af waarom hij het zich zo aantrekt. Maar tegelijkertijd vind ik het ook ontzettend lief dat hij zo voor me opkwam.
‘Justin?’
‘Ja?’
‘Dankje.’
‘Waarvoor?’
‘Dat je voor me opkwam. Dat heeft nog nooit een jongen voor me gedaan.’ Een glimlach vormt zich op zijn gezicht.
‘Het was niets.’ Ik kijk hem aan.
‘Heb je een verleden met haar? Omdat ze schijnbaar weet wie jouw type is?’ Justin zucht diep.
‘Merel, is mijn ex.’ Ik kijk hem aan. Ik wist wel dat hij op dat soort types valt. Waarom zou hij ineens op een nerd vallen? Ik draai me om en wil weglopen, maar dan houdt Justin me tegen.
‘Waar ga je heen?’
‘Dit voelt niet goed Justin, sorry.’ Weer wil ik weglopen, maar hij houdt me opnieuw tegen.
‘Wat niet? Wat doe ik verkeerd?’ Ik kijk hem aan.
‘Je doet niets verkeerd. Het… Het ligt aan mij.’ Ik loop vlug weg, en als ik bijna bij de trap ben, voel ik een hand op mijn schouder.
‘Je gelooft me niet, of wel?’ Ik draai me om en kijk hem aan.
‘Ik… Ik weet het niet.’ Justin zucht diep en loopt richting de kluisjes. Ik loop achter hem aan.

We zitten tegen de kluisjes aan op de grond. Justin speelt met de rits van zijn tas. Ik merk dat hij zich ongemakkelijk voelt. Hij wilt iets zeggen, maar weet niet hoe.
‘Ik… Het spijt me Amber.’
‘Wat spijt je?’
‘Dit, alles…’ Hij kijkt naar buiten.
‘Ik… Ik weet niet waar ik moet beginnen.’
‘Bij het begin?’ Ik kijk hem aan. Hij zucht diep.
‘Op de middelbare school waren wij samen, Merel en ik. We hadden het op zich wel leuk samen, maar op den duur ebde het weg, de liefde. Ik werd verliefd op een meisje ver beneden mijn niveau. Tenminste, dat vonden al mijn vrienden, en zij ook. Haar naam is Rebecca. Ze is een nerd, maar wel één van de liefsten die ik ooit had ontmoet. Ik had liefdesverdriet, en ondanks dat ik haar naar had behandeld, was ze er voor mij. Maar toen mijn vrienden erachter kwamen, heb ik haar laten vallen. Ik heb haar nooit weer gesproken, ze haat me. Ik besloot een totale andere richting op te gaan dan mijn vrienden, om van ze af te zijn. Helaas kwam ik er dus vandaag achter dat Merel mee is gegaan. Maar ik laat me niet langer tegenhouden door haar, ik wil verder met mijn leven.’ Ik kijk Justin aan. Ik pak zijn hand en knijp er even in.
‘Ik ben blij te horen dat je je losmaakt van je vrienden. Je hoort je eigen keuzes te bepalen, zij niet die van jou. Wat maakt het uit dat een meisje een nerd is, een punker of een barbie? Zolang ze lief is, voor je zorgt, van je houdt en voor je wilt vechten, dan maakt het toch niet uit wie ze is en hoe ze eruit ziet?’ Justin knikt. Hij kijkt me aan, en zijn gezicht komt dichterbij. Hij plant zijn lippen zachtjes op de mijnen, en ik ben verstijfd.

Moet ik hem terug zoenen, of niet?

Dikke kus, Amber

(Bepaal haar lot, de meeste stemmen gelden en dat wordt haar leven)

• Ja, zoen hem terug, hij meent het.
• Nee, duw hem weg.
• Geef hem een klap in het gezicht.