Persoonlijk: Ik game, so what?

Vroeger, toen ik nog op de basisschool zat, speelde ik al games. Rond mijn elfde/twaalfde ontdekte ik racespellen. Mijn vader heeft me verschillende games geleerd: racespellen, actiespellen en voetbalspellen. We gamen nu nog steeds veel, en waar hij me vroeger in versloeg, win ik nu van hem.

Ik hoorde op de middelbare school jongens praten over schietspellen.
‘Dat speel ik ook’, zei ik triomfantelijk. Mijn klasgenoten keken me raar aan. Ze begonnen me uit te lachen.
‘Je bent een meisje, die gamen niet.’ Ik was niet zoals de meisjes uit mijn klas. Ze droegen dure merkkleding, hoge hakken en hadden dure tassen. Ze hadden wel 5 lagen make-up op en hadden blond haar, slechts een enkele was brunette.

Ik kreeg goed contact met 2 jongens. We praatten veel over games tijdens lessen. Ze vonden me stoer, maar dat gold niet voor iedereen. Na een tijdje verbraken de 2 jongens het contact. Als ze over games praatten, hield ik mijn mond.

Na mijn examens, gamede ik veel in de zomervakantie. Toen ontdekte ik Just Dance. Met vriendinnen speelde ik dat veel, nu nog steeds trouwens. Ik ontdekte ook Mario Kart, racen met de leukste Mario karakters. En ik ontdekte het spel Sonic.

Ik ben vorig jaar in Amsterdam geweest, en daar heb ik dus 2 oude games gekocht voor de oude xbox. Ik heb nu 2 gameavonden gehad met vrienden. We speelden Mario en Sonic games. Mijn vrienden (waaronder 7 meisjes) houden dus ook van gamen. Dus oude klasgenoten: Gamende meisjes zijn heel normaal, helemaal van deze tijd.

Game jij ook?

Liefs, Demi ❤