Een hondenleven

Hoi, ik ben Sammie. Een lichtbruine labrador van 4 jaar. Ik wordt soms zo moe van mijn leven. Ik moet wandelen, ik moet apporteren, ik moet eten en drinken, ik wordt geknuffeld en ik slaap heel veel. Maar, ondanks dat, heb ik een geweldig gezin. Ik heb 4 baasjes. De jongste heet Marielle. De oudste heet Marco. Marc en Marie zijn de ouders. Ik ben door hun geadopteerd toen ik met een nestje van 5 broertjes en zusjes werd geboren in een gastgezin. Marco is 16 jaar, heeft bruin stekelhaar en blauwe ogen, en hij heeft sinds mei een vriendin, Lara. Een blond, langharig meisje met blauw ogen. Marielle is net 8 geworden. Zij heeft schattig blond haar wat is ingevlochten in strikjes. Ze heeft bruine ogen. Marc heeft heel ‘dun’ haar en een bril met bruine ogen. Marie heeft een blonde, korte coupe met blauwe ogen. Ze zijn samen al 20 jaar gelukkig getrouwd.

Mijn beste vriend is… schrik niet… een kat! Jep, ik ben bevriend met een kat. Het gaat om Bambi, de rode kater van hiernaast. We zijn beste vriendjes geworden sinds ik hem heb gered van zijn avontuurtje met een dobermann. Hij werd achtervolgd. En ik, de stoere Sammie, liet de dobermann piepend met zijn staart tussen zijn benen terug naar huis rennen, nadat ik mijn gevaarlijke tanden liet zien. Ahum… ja ik ben een opschepper. Bambi liep een keer de tuin in en het klikte meteen.

Ik krijg altijd genoeg te eten. Ik ben zelfs een beetje dikkig hihi. Maar ik heb gewoon een dikke vacht hoor! Ik ben dol op kluiven, maar brokken mogen ook. Ik snoep niet veel, nee hoor! (Alleen af en toe een stukje worst hihi). Ik ben naar de hondenschool geweest en ben sindsdien héél gehoorzaam (ahum). Ik apporteer, ik luister naar mijn naam en geef pootjes. Ik kan soms wel hard blaffen en luister niet altijd, maar dan mag ik altijd lekker naar buiten.

Ik heette eerst Samantha, omdat ze dachten dat ik een meisje was. Ach, Sammie klinkt veel stoerder, toch? De jongste is vaak knuffelig en gillerig, maar zeer schattig. En de oudste is soms slecht luisterend en houdt zich niet altijd aan de regels, maar hij heeft een goed hart. Ik geef hem vaak een ‘cadeautje’. (Ja, in zijn schoen haha). Ik eet ook weleens (echt waar!) zijn huiswerk op. Niemand die hem gelooft op school haha. Ik ga maar eens stoppen. Ik ben moe (wanneer niet). Ik vertel morgen weer verder.

Bye,

Sammie.